Gazetenin birinci sayfasında iki sayıdır bir konu var… Bu sayıda da konunun devamı sunuluyor… “İsmail Ünal peşini bırakmıyor” diye bizzat ben başlık attım, 1. sayfadaki o habere… Bu işi özel olarak takip ediyorum, çünkü kimsenin yaptığının yanına kar kalmasını benimsemedim hiç. Hele hele zorbalıkların. Onun için Ünal’ı destekliyorum bu konuda…
Biz güçlü değil, haklının yanında olduk her zaman…
Örnekler çoktur bu konuda… Hatta sade bu konu değil, daha önceki davranışlarım nedeniyle; “Unutmuyorsun” diyorlar, biraz da kibarca, “Kincisiniz galiba”diyenler bile oluyor.
Hayır… Unuturum, yeter ki inanayım, hak yerini bulsun!..
Bulmazsa “Bumerang” gibi seni vurur! Çünkü…
Alın işte bir hafta sonrası…
Yine aynı yerde yine bin bir zorbalık. Hakaretler, küfürler, itiş kakış… İlk olayda sessiz kalanlar, zülfiyare dokununca konuştu bu sefer… Benim evimde; Ahmet de darp edilse, Mehmet de üzülse aynı şey… Yöneticilerimize zeval gelmiş veya bir taraftar yaralanmış ne fark var?
Onun için “Kınayın” demiştim geçen hafta…
Mağdurun yanında olmak gerek!.. İnsani bir duygu bu!..
Neyse;
Beşiktaş dayanışması… Beşiktaş’lı duruşu deniyor ya, hepsi fasa fiso…
Bir samimiyet testi yapılsa çok kişi sınıfta kalır!.. İnanın!..